Filosoferen over niets!

“DE ZWARTE CROSS IS VOOR DE TWEEDE KEER OP RIJ VERKOZEN DOOR FESTILEAKS ALS ‘BESTE RANDPROGRAMMA”.

Lees ik op festileaks.com. Dit is toch wel een groot compliment.

Niks is onmogelijk. Zo blijkt.

Gefeliciteerd Zwarte Cross!

Met mijn debuut op Zwarte Cross afgelopen juli, voelt dit voor mijzelf ook een beetje als een stimulans door te gaan met filosoferen met het publiek.
Immers het ‘niks’ of zo je wilt het ‘niets’ was onderdeel van dat randprogramma. Het thema ‘niks is onmogelijk’ nodigde dat ook uit. Logisch dus om mij met helemaal ‘niks’ of ‘niets’ bezig te houden. Lekker makkelijk dus.

Echter niets is minder waar.

Want wekenlang was ik bezig met het ‘NIETS’. Mij verdiept, ingelezen, verbaasd, gelachen, gestoeid, vragen gezocht en gevonden. Ik kwam er achter dat ik zoveel niet wist over het NIETS. En nu ik er ‘iets’ van weet blijkt de wereld van het NIETS groter te zijn dan ik dacht. Gek is dat eigenlijk. Het NIETS bestaat dus. Hoe kan dat? Waarom noemen we hetgeen dat bestaat dan toch het ‘NIETS’?

Afijn. De drie vragen:
– Kan Niets kunst zijn?
– Is het gat van een donut iets?
– Is stilte muziek?

Deze vragen vormden de rode draad van mijn interactieve lezing.

Programma zwarte cross

Samen met een tas vol donuts, donut holes, vragen, een powerpoint vol ‘Nietsigheden’ en mijn ‘crew van Niets’ reden we naar Lichtenvoorde. Mijn eerste kennismaking met Zwarte Cross was een feit. 
We waren veuls te vroeg, dus we konden nog even over het gigantische festivalterrein rondstruinen. De motorcrossbaan lag voor de hand.

Filosoferen over niets zwarte cross

De meest bizarre, vreemdste, gekste twee-, drie- of vierwiel vondsten scheurden over de modderbaan. Want alles is dan mogelijk bij dit thema. Tegen 15.15 uur terug naar de Theatertent Obscura waar allemaal mensen de tent uit liepen van de voorstelling voor mij: workshop opera zingen.

Geweldig! En na het zingen lekker filosoferen. De deur ging open en wij konden de tent inrichten met ‘niets’. Vlak voordat ik wilde beginnen met mijn verhaal, stonden er twee jongens met ieder twee bier in hun handen voor de ingang van de tent. Ze wilden nog naar binnen. Maar de stagemanager zei dat er geen drank mee de tent in mocht. Dus ze klokten de twee bier achterloos naar binnen en zeiden:’Zo, nu gaan we lekker filosoferen’. Hoe hilarisch!

Bekend terrein

Ik had er zin in, ging helemaal op in het ‘niets’ en genoot van het publiek. Ik voelde me zo op mijn gemak op dat podium. En hoe kan het ook anders. Jaren geleden werkte ik op festivals, voor podia en theatergroepen achter dat podium: als technicus, productieleider en initiator. Het was mijn tweede huiskamer. Nu dus als artiest op dat podium. Dit ken ik. Het voelt als mijn natuurlijke habitat. Dank Zwarte Cross! Is deze prijs dan ook een beetje voor mij?

Wil jij dit ook op jouw festival, in de klas, met jouw team van leerkrachten of evenement? Of een ander onderwerp om filosofisch te onderzoeken?

Neem contact op