Over mij... Vivienne Janssen

Van crisis naar vraag

15 jaar lang werkte ik in de kunst- en cultuursector. Met theatergroepen en bandjes reisde ik als technica stad en land af en bedacht en ontwikkelde festivalconcepten op verrassende locaties. En toen kwam ineens de crisis.
Niet één, maar meerdere crises rondom ‘verlies’, ‘rouw’ en ‘afscheid’ grepen in een paar jaar tijd op verschillende facetten van mijn leven in. Naast de cultuur- en economische crises die destijds speelden. Buiten deze externe gebeurtenissen bleek ik in een situatie terecht te zijn gekomen die mij in mijn wezen raakte en mijn grenzen enorm uitdaagden. Toen ik éénmaal door had waarin ik terecht was gekomen, kreeg ik het gevoel abrupt wakker te worden en gedwongen werd eens echt goed na te denken.

Alsof ik in hoog tempo de Grot van Plato uit werd geduwd en plots een andere wereld begon waar te nemen. De wereld bleek anders te zijn dan ik jarenlang had gedacht. Een schok.

Wat een goede vraag je kan brengen

In dat proces heeft het stellen van vragen mij enorm geholpen. Een serie ‘post-its’ met vragen plakte ik op mijn deur en elke dag liet ik die vragen op mij inwerken of ik paste ze aan als een vraag niet meer voldeed. Ik merkte dat die vragen mij houvast gaven en mij in het hier en nu hielden en richting gaven in de dag. Het hielp mij die nieuwe situatie op een creatieve manier naar mijn hand te zetten. Een intuïtief proces. Leren omgaan met (plotselinge) veranderingen dus.

Leren goede vragen stellen

Antwoorden of verklaringen kreeg ik niet. Laat staan kant en klare oplossingen. Het was leren leven van vraag naar vraag en leven in en met onwetendheid en onzekerheid. Daar wilde ik meer van weten en ik ben toen twee praktische opleidingen gaan volgen in de filosofie: de beroepsopleiding tot ‘Filosofisch Prakticus’ (een opleiding tot het voeren van 1-op-1-gesprekken) en de beroepsopleiding ‘Filosoferen met kinderen en jongeren’. Beide aan de Internationale School voor Wijsbegeerte’. De vaardigheid van het leren stellen van goede vragen is zo belangrijk om je al vroeg aan te leren. Dit wilde ik ook mijn zoon meegeven.

De vraag als enige zekerheid

Zeker deze tijd, waarin ‘nepnieuws’, ‘alternatieve feiten’ en berichten rondom de Coronacrisis het nieuws domineren, dwingt ons goed na te denken en om te gaan met onzekerheid. We weten niet hoe lang de situatie zal duren en hoe onze toekomst er straks uit ziet. De filosofie kan daarbij uitkomst bieden. Tenminste voor mij wel. Goede vragen leren stellen helpt mij de zin van de onzin te durven scheiden en leert mij hoe drogredenen te doorzien en te ontmantelen. Als mens zijn wij, om vanuit een probleem, van nature gericht te zoeken naar instant oplossingen en antwoorden. Maar in deze tijd zijn er voornamelijk vragen. Het leren omgaan met die vragen zonder een obsessie te hebben voor een passend antwoord kan je helpen de situatie het hoofd te bieden. De filosofie gaat over die vragen en onderzoekt deze. En dat is niet makkelijk allemaal. Ik ben hierin niet ineens ‘alwetend’ maar leer elke dag, met vallen en opstaan. Bovendien ontdek je door te filosoferen je eigen waarheid, daarvoor te durven staan en deze waarheid (hoe moeilijk ook) zo nodig bij te stellen. Alleen al de vraag: ‘Is dat zo?’ kan een ander licht schijnen op een kwestie of situatie. Dwingt jezelf en de ander tot nadenken. Kritisch en creatief denken begint wat mij betreft dus met vragen stellen. Voor, met, door en aan jong en oud.

De vraag als inspiratiebron

Vragen zijn nu de rode draad in mijn concepten, projecten, lessen en workshops. De nieuwe naam ‘het Hoofdpodium’ geeft voor mij beter weer wat ik doe en wil doen: filosofie/het denken en de kunst/creativiteit, waar ik ben begonnen, samen brengen in het Hoofdpodium. Voor kleine en grote denkers.

Bekijk voor mijn opleiding, achtergrond en ervaring mijn

LinkedIn profiel