Op vliegvakantie en last van vliegschaamte?
Bezoekers van het festival filosoferen over (hun) Vliegschaamte
Zo vlak voor de zomervakantie konden bezoekers van het festival filosoferen over hun Vliegschaamte (of juist het ontbreken daarvan) in een nagebouwd vliegtuig. In alles was in het vliegtuig voorzien, net zoals bij een echt vliegtuig.
Sommige passagiers vonden het wel spannend om het onderwerp filosofisch te onderzoeken. Maar druk was het wel bij het ‘boarden’ . Ook kinderen wisten het vliegtuig te vinden maar gebruikten het meer als speeltoestel.
To fly or not to fly, that is the question
Passagiers, alleen of met z’n tweeën en van student tot wat ouder, kwamen naast mij zitten aan de andere kant van het raampje. Een vrouwelijke passagier zag er wel tegenop om te filosoferen over haar vliegangst. En gaandeweg het gesprek raakte ze ook wel geëmotioneerd en geraakt. Toch was ze blij dat ze de confrontatie was aangegaan.
Je hoeft je niet te schamen
Ook kwam er een stel langs en later een Amerikaanse dame die juist helemaal geen last hadden van vliegschaamte. Maar zich wel druk maakte over vliegvakanties. En daarin bewuste keuzes maken.
Wat ik merkte is dat veel passagiers verzandden in de bekende goedpraterij als: ‘ik vlieg dan wel ver weg, maar ik blijf daar ook minstens een maand’. Maar voor de uitstoot maakt dat niets uit. Het is daardoor niet ineens minder ‘erg’.
Een vlucht door sommige denkruimte(s)
Leren omgaan met denkongemak
Ik ben er overigens niet op uit dat mensen ter plekke hun vliegvakanties omboeken naar 3 weken het Pieterpad lopen. Het gaat mij om het gesprek en welke gedachten iemand erover heeft. Het is immers steeds meer een gespreksonderwerp rondom de (zomer)vakantie. En dat sommige mensen zich er echt ongemakkelijk bij voelen.
Dat gesprek voeren kan mensen bewuster maken en leren om te gaan met dat ongemak.
